Interview Johanna Tengan

Tekst: Jozefien Muylle

CC de Factorij waar de voorstelling plaatsvindt in het kader van PeriferiK, ging praten met danseres Johanna Tengan. Zij is danseres bij Cullberg en staat met de voorstelling Noche op 23 februari in CC de Factorij.

Johanna, hoe komt een jonge danseres als jij terecht bij een gevestigd gezelschap als Cullberg?

Johanna: Dat is heel spontaan gekomen. Er was een student uit m’n klas die bij Cullberg stage had gelopen en dat was zo goed meegevallen dat ik gemotiveerd was om auditie te doen. Ik werd aangenomen en sindsdien (2019) woon ik in Stockholm waar wij elke dag werken en trainen in de studio’s. In de traditie van Cullberg worden er choreografen uitgenodigd om er één of meerdere creaties te maken, zoals Alma Söderberg. Wij zijn de vaste dansers van het gezelschap met wie de choreografen dan mogen werken. Wij zijn een hechte groep dansers en ontdekken steeds nieuwe elementen bij elkaar.
Ik ben erg dankbaar dat mijn ouders (red. moeder is huisarts An Debyser en vader is antropoloog) mij altijd aangemoedigd hebben om mijn hart te volgen, vanuit hun eigen open blik op de wereld.

Het lijkt me prachtig wanneer je als danser op vaste basis mag werken en creëren. Alma Söderberg is de choreografe wiens werk wij zullen ontvangen in De Factorij. Hoe is het om met haar samen te werken?

Johanna: Het is zalig om met Alma samen te werken. Haar werk ligt dicht bij m’n hart. Ondertussen hebben wij twee creaties getoond aan het publiek: The Listeners (2019) en Noche (2022). Alma is zo aanmoedigend en warm. Ik heb al veel van haar mogen leren.

Waar gaat Noche voor jou over en is dat helemaal anders als The Listeners?

Johanna: De twee voorstellingen spelen met muziek en beweging. In The Listeners (red. ook te zien in het STUK in Leuven op 21 februari) spelen wij met ons lichaam als een instrument. Ons lichaam maakt bewegingen en die bewegingen maken een geluid. Voor het publiek die magische unie tussen muziek en beweging duidelijk. In de improvisaties die we deden, brachten we vanuit de muziek ook de bewegingen in ons lichaam. Als je improviseert is het belangrijk om rustig en goed geaard te zijn zodat je intuïtie je kan leiden. The Listeners voelt als een harmonieuze, vloeiende zee.

Noche is anders: directer, met meer staccato bewegingen. Met veel durf en onverwachtse dramaturgische keuzes. Voor mij voelt het als een visueel muziekalbum en een ode aan de dans. Toch blijft het speels alsof je het einde van een avondje uit beleeft, net voordat de zon op komt.

We zijn heel benieuwd hoe jij naar dans kijkt en wat het voor jou betekent.

Johanna: Voor mij is dans het samenbrengen van lichaam en geest. Dans is altijd in het hier en nu en geeft daarom betekenis aan het moment. Dans is een liefdesverklaring aan het lichaam want de aandacht die je aan je lichaam geeft is de voorwaarde waardoor de dans kan bestaan. Als ik aandacht geef aan m’n arm dan kan ik die aandacht voelen.

Als danser investeer je een heel leven om je aandacht in je lichaam te brengen. In het hier en nu. Tegelijk is dat ook vluchtig, een beweging gaat snel voorbij, dat brengt vreugde en speelsheid in de dans. Voor mij is dat de magie van wat ik doe. Het maakt me dankbaar en gelukkig.

Wanneer we dansen voor publiek krijgt het moment een nieuwe waarde. Het raakt me wanneer mensen hun volledige aandacht geven aan ons, aan de voorstelling. Dat is het meest kostbare geschenk om te krijgen. Die aandacht is een expressie van liefde, van verbinding. Het is dat moment van aandacht dat blijft.

Prachtig Johanna, wat een inspirerend gesprek. Wij kijken héél erg uit naar Noche op de scène van De Factorij.