20 jaar Kids on Stage

Tekst: Annelies Desmet
Foto's: Kids on Stage

Dit jaar viert het musicalkamp Kids on Stage haar 20e editie, een jubileumjaar dus. Sophie Verbeke regisseert samen met een fantastisch team jongeren een musical in amper 5 dagen. Kinderen van verschillende leeftijden doen hun uiterste best om samen een prachtig verhaal te vertellen met woord, muziek en dans. Een bijzondere ervaring voor zowel deelnemers als toeschouwers want het eindresultaat is een show van formaat! We zoeken Sophie op tussen de repetities door en voelen haar even aan de tand over verleden en toekomst.

Hoe is Kids on Stage ontstaan?

Sophie: Ik ben samen met een collega, Barbara, Kids on Stage opgestart. Wij zaten op een avond op mijn terras en hadden het over wat we nog wilden verwezenlijken en toen kwam ik te weten dat wij dezelfde droom hadden. Ik had op dat moment net gewerkt voor Studio 100, het Samson & Gert Ballet en ik stoorde er mij uitermate aan dat sommige kinderen een hoofdrol hadden en andere kinderen er maar wat bij stonden. Ik vind dat ieder kind met zijn talent er kan staan en dat iedereen kan deelnemen. Dat was het opzet. We zijn met een musicalkamp begonnen in Oetingen en het eerste jaar was meteen een succes met 200 deelnemers, wat we absoluut niet verwacht hadden.

Pas een jaar later zijn jullie voor het eerst in Westrand komen optreden?

Sophie: Ja klopt, Lies Van Lierde was programmator vorming in Westrand en zij is komen kijken naar onze show en het jaar nadien hebben we de musicalweek ook aangeboden in het aanbod van Westrand. En zo zijn we naar drie weken geëvolueerd op enkele jaren tijd. De kinderen zijn zo enthousiast dat ze het laatste weekend van augustus al willen inschrijven voor het volgende jaar om zeker te zijn van hun plaatsje.

Wat is het concept?

Sophie: Kinderen van 6 tot 17 jaar worden in leeftijdscategorieën opgedeeld en krijgen gedurende 1 week alles aangeboden: muziek, dans en toneel. Elke les duurt 80 minuten die wordt gegeven door een combi van professionele docenten en jonge begeleiders die zijn doorgegroeid uit de oudste leeftijdsgroep.

Op het einde van de week is er geen klein toonmomentje zoals bij andere zomerkampen, maar een show van 2u met alles erop en eraan: kostuums, een decor, belichting..

Waar blijf je de inspiratie halen?

Sophie: Om de zoveel jaar komen dezelfde thema’s terug. We hebben dit jaar een nieuwe musical gemaakt omdat we 20 jaar bezig zijn. Het is een herwerking van Alice in Wonderland geworden, en het gaat over de zoektocht naar identiteit en over het feit dat er weinig naar jongeren wordt geluisterd. De frustraties van jongeren komen naar boven in mijn lessen en daar haal ik vaak inspiratie uit..

Klopt het dat je ook jongeren teksten laat schrijven?

Sophie: Ja. In de academie heb ik ook een klas ‘schrijven’ en die jongeren kennen het concept Kids on Stage en hebben de tekst zelf geschreven. Met dertien zijn ze vanaf februari intens gaan samenwerken en hebben ook echt genoten van de vrijheid om zelf een verhaal vorm te geven. Ze zijn ook 3 weken lang komen kamperen en zij hebben mee kostuums en decor gemaakt en nu zien zij hun eigen teksten tot leven komen.. Het resultaat heet ‘Wonderjaren’ en is een boeiend verhaal geworden over een zoektocht met personages die elk hun eigen pad volgen.

Waarom is het zo’n goeie formule of wat is de sterkte van dit concept?

Sophie: Het feit dat iedereen evenveel kan bijbrengen in het optreden. Dat we samen aan één groot stuk werken, is echt een heerlijk gevoel. En de gedrevenheid en het enthousiasme van die kinderen overtreft elk jaar mijn verwachtingen. Groep 4, dat is de oudste groep, die smijt zich echt al op het podium en het gegeven dat alles geleidelijk aan in elkaar past. Veel mensen snappen niet dat wij slechts op 1 week tot zo’n optreden komen. Velen verklaren mij dan ook zot. Het zorgt ook voor een soort magie dat we beginnen op maandag en op vrijdag staat er een volledige show.

Wat maakt dit jaar zo speciaal buiten het jubileum?

Sophie: Mijn moeder is dit jaar overleden en deze musical is een eerbetoon aan mijn mama, waardoor er heel wat familie en vrienden van haar komen kijken. Mijn mama was mijn grootste fan, die stond hier elke dag, zij heeft zoveel kostuums gewassen en gestreken.

Waarop kijk je graag terug of wat was voor jou een hoogtepunt in de afgelopen 20 jaar?

Sophie: Ik ben op alle voorstellingen heel trots. Dit jaar vond ik de samenwerking echt heel fijn. Elke voorstelling heeft iets: de grote circustent, het 3 meter hoge gras en de voorstelling van het kasteel die we in Corona-tijd hebben gemaakt.. moeilijke vraag.

Zijn er kinderen die nu volwassen zijn die jou bedanken omdat ze er veel uit geleerd hebben of waarbij Kids on Stage hun studiekeuze of carrièrekeuze beïnvloed heeft?

Sophie: Ik weet wel dat er enorm veel vriendschappen ontstaan zijn tijdens de musicalkampen. En natuurlijk zijn er enkele jongeren die sowieso interesse hadden in het vak daarvoor gegaan. Victor bijvoorbeeld is als 4-jarige begonnen en die staat er vandaag ook wel. Hij staat op Kids on Stage met hetzelfde enthousiasme als bij een grote productie.

Otto is jarenlang komen meedoen, maar is zich beginnen verdiepen in het licht, en heeft zich dat zelf aangeleerd. Dus vandaag doet hij ook het licht van onze show. We geven graag jongeren dat vertrouwen en die kansen.

Wat wil je met Kids on stage nog bereiken? Heb je nog dromen?

Sophie: Ik ben van plan om nog 5 jaar door te gaan. Ik zou het eigenlijk wel fantastisch vinden om naast onze jaarlijkse voorstelling, een singalong te organiseren met zoveel mogelijk mensen van de afgelopen 25 jaar. Die liedjes blijven bij, kinderen en ouders kennen de liedjes nog jaren later.. Het lijkt me leuk om iedereen samen terug te ontmoeten en samen te zingen met een live bandje.

Op de foto: Hanna - Sophie - Marie - Geertrui

Je mag heel trots zijn!

Sophie: Mijn dochters zeggen vaak: je mag fier zijn op wat je hebt gedaan. Maar ik heb zelf niet heel veel ruchtbaarheid willen geven aan de feesteditie. Kids on Stage heeft ook een zwarte bladzijde gekend in de geschiedenis en dat heeft me wel wat getekend. Ik ben in een moeilijke periode wel verder gegaan en heb er zelf veel uit geleerd.

Hanna en Marie zijn de dochters van Sophie en allebei vinden ze opgroeien in het Kids on Stage nest een heel waardevol voorrecht. Het project van hun mama bood hun de kans om ook hun eigen talenten te ontwikkelen en te leren samenwerken aan iets bijzonders. Dit jaar hebben ze voor het eerst met een groep jongeren de stap gezet om zelf in de pen te kruipen en ‘Wonderjaren’ uit te schrijven.

Hanna: Het creatieve proces begon vaak aan de keukentafel, waar ideeën werden besproken en uitgewerkt. Hoewel de toekomst van Kids on Stage nog openligt, blijven ik en mijn zus vastberaden om dit stukje erfgoed van onze mama toch voort te zetten. De passie is ook bij ons overgesprongen en wij kunnen ons geen zomer zonder Kids on Stage voorstellen. Wij willen dit project zeker levend houden, ongeacht wat de toekomst brengt.