Interview: Dena Vahdani

Tekst: Lieselotte De Landsheer

Eén been in Brussel, één been in Vlaanderen en haar hart in Iran. Dena is 100.000 watt positieve energie! Van Iraanse afkomst navigeert deze jonge vrouw tussen twee culturen, tussen Oost en West, met veel humor, zelfspot, tederheid en intelligentie.

Dena is een veelzijdige stand-up comedian en laureaat van  verschillende humorwedstrijden. Ze speelt haar show, maakt radio, komt op tv, schrijft podcasts, series en columns, en dat alles in meerdere talen. Vrijheid is haar drijfveer. Als Iraanse en lesbische vrouw maakt ze gebruik van het platform dat haar is gegeven om haar identiteit uit te dragen. Lief en bruisend, ondeugend en emotioneel, Dena verovert alle harten. Omdat ze Iraans is, zit poëzie in haar ziel. Omdat ze Belg is, zit zelfspot in haar hart. En haar Vlaamse kant zit in de nauwgezetheid in haar werk. Deze warrior prinses leidt geen oorlog, maar een zoektocht naar een wereld met meer gelach en vooral meer vrijheid.

Dag Dena, binnenkort ben je te zien in Westrand maar je speelt voorstellingen en stand-up comedy overal ter wereld. Hoe voelt dat om op zoveel podia te staan?

Het is superleuk! Vooral omdat zoveel mensen zin hebben om naar mijn verhaal te komen luisteren. Alle avonden, of het nu in Genève, Parijs, Brussel of Antwerpen is, hebben toch iets gemeen en dat is de connectie met het publiek. Of dat nu een volle zaal is of maar twintig mensen, dat blijft even mooi. Mensen die samen naar een verhaal komen luisteren brengt het menselijke bij ons naar boven. Of ik nu op het podium sta of in het publiek zit, ik vind dat een heel fijn gevoel.

Vertel je in een voorstelling in Vlaanderen wat over Brussel? Of in Wallonië en in het buitenland iets over Vlaanderen?

De voorstelling verandert inhoudelijk niet en is overal identiek. Het enige wat zou kunnen wegvallen is een te Belgische referentie voor een voorstelling die ik speel in het buitenland. De voorstelling zelf is voornamelijk gefocust op mijn Vlaamse leefwereld. Ik praat ook over Vlaanderen in de voorstellingen die ik speel in Zwitserland, Canada of Wallonië en dat blijft hilarisch. Diegenen die net iets meer meelachen zijn de Vlamingen natuurlijk want voor hen is het iets meer herkenbaar. In het begin wist ik niet goed wat ik moest verwachten en hoe er elders zou op gereageerd worden, maar ik wist dat mensen wel gingen lachen want mijn standpunt is peacefull. De voorstelling is zeer anekdotisch en vertederend.

Hoe begin je aan zo’n voorstelling? Zet je je neer en begin je te schrijven of moet je naar buiten om materiaal te verzamelen?

Toen ik begon, heb ik nooit gedacht dat ik ooit een voorstelling zou maken. Ik had een workshop gevolgd in The Joker in Antwerpen en daar zeggen ze vrij snel dat beginners zeker geen volledige show voor elkaar krijgen de eerste jaren. Je eerste tien minuten echt goed krijgen, dat is hard werken. Als je dan rekent hoeveel minuten er in een volledige voorstelling zitten…

Maar ik heb het geluk gehad dat ik ben beginnen optreden in het Frans in Franstalig België en daar hadden ze totaal niet deze mentaliteit. Daar schreef iedereen precies wel direct een eerste voorstelling maar dat vond ik dan weer te snel dus heb ik voor mezelf een soort middenweg gevonden. Ik denk dat ik na ongeveer drie jaar comedy mijn eerste voorstelling heb geschreven. 

Heb je tijdens die periode mentors gehad of goede begeleiding?

Ik heb vooral veel gehad aan emotionele support. Tips over hoe om te gaan met de intense emoties die je meemaakt in dit parcours bijvoorbeeld. Een persoon die ondertussen een goede vriendin is geworden en mij hierbij heeft geholpen is Soe Nsuki. Ik heb met haar een sterke connectie als vrouw in comedy en als persoon omdat zij ook voortkomt uit twee culturen. Zij is eerder begonnen met comedy dus zij heeft meer ervaring. Ik ben haar echt heel dankbaar voor de tips.

Zijn er nog mensen die je volgt of inspireren?

Eigenlijk heb ik niet echt een stand-up idool. Ik kijk graag naar Saturday Night Live, een comedyshow uit New York. De seizoenen met Kristen Wiig, Maya Rudolph en Amy Poehler vind ik echt heel goed. Dit is niet echt stand-up comedy maar eerder humoristische sketches. Ik was vroeger niet bezig met comedy maar toen ik dat zag, kreeg ik wel het gevoel dat ik ooit iets wou doen waardoor ik in contact kwam met comedy. In de periode dat ik student grafisch ontwerp was bijvoorbeeld dacht ik dat het wel cool zou zijn om op zo’n plek een stage te kunnen doen als grafic designer.

Je zei net zelf dat je grafische vorming studeerde, je hebt nog een aantal andere studies gedaan voor comedy jouw pad kruiste, wat dat een noodzakelijk parcours?

Ik heb een jaar biomedische wetenschappen gedaan, daarna een jaar geneeskunde en dan grafisch ontwerp, maar ik voelde wel dat dat niet de final destination was. Ik was wel blij dat ik de vrijheid kreeg om uit te zoeken waar ik naartoe wou. Uiteindelijk heeft het leven mij hier gebracht en ik vind dat vooral jammer voor al die uren dat ik wetenschappen-wiskunde heb gestudeerd (lacht) maar it’s fine. Ik denk wel dat mij dat een soort van discipline heeft gegeven.

Denk je soms aan hoe je leven zou zijn wanneer je die studies wel had afgemaakt?

Soms wel. Waar zou ik terechtgekomen zijn als ik de studie geneeskunde had afgewerkt? Wie weet ga ik op mijn zestigste als vrije student geneeskunde studeren, gewoon uit passie.

Ik heb gezien dat je ondertussen wel al heel wat hebt gedaan: televisieprogramma’s, podcasts, … welke dingen ontbreken nog die je wel graag eens zou willen doen?

Dat zijn vaak meer random dingen zoals deelnemen aan Eurovisie Songfestival als kandidaat, niet enkel als presentatrice. Of ik zou graag een serie willen schrijven en er zelf in meespelen. Of ik zou graag de muze worden van bijvoorbeeld Chanel of Gucci… Dingen die ik meen maar tegelijkertijd ook niet (lacht). Maar ik zet zelf een grote prioriteit op rust en mental space. Whatever comes my way is welkom, maar ik ga er zelf niet achteraan gaan.

Dat is wel iets dat opvalt aan jou die tevredenheid, het rustige en positivisme. Is dat iets dat er altijd al geweest is?

Ik denk iets meer met de jaren. Ik probeer veel te kijken naar wie ik ben. Ik denk dat ik vroeger meer hyper was en waarschijnlijk was er ook een reden voor dat hyper zijn. Bijvoorbeeld als je veel stress hebt, ben je meer hyper zodat je niet moet bezig zijn met die stress. Het is veel gezonder om jouw stress te confronteren en ermee om te gaan om zo rust te vinden. Dan rust te moeten vinden omdat je uitgeput bent. Wow, deze conversatie wordt wel diep nu (lacht).

Het lijkt mindfulness maar het is zeker niet geforceerde positiviteit. Als je artikels leest waarin staat “je moet positief zijn”, daar ben ik niet akkoord mee. Soms zijn er dingen waar je niet positief over kan zijn en dat moet ook kunnen. Een zin die bij mij is blijven hangen is the only way out is through, de enige manier om ergens uit te geraken is om erdoor te gaan. 

Weet je ook van wie deze levenswijsheid komt?

Ik heb de zin ontdekt in de animatieserie Human Resources op Netflix, best wel een grove serie maar tegelijkertijd heel grappig. Toen ik die zin daarin hoorde, heeft hij mij echt geraakt omdat dat iets is waar ik zelf mee worstel. Om iets te verwerken moet je er echt doorheen gaan in plaats van het te ontkennen.

Kan je ook nog iets vertellen over de titel ‘Warrior Princess'? Ik denk dan direct aan Xena van vroeger, heeft het daar iets mee te maken?

Ja, dat is zeker een kleine knipoog naar mensen die deze serie kennen. Maar het zijn ook twee tegenstrijdige dingen, langs de ene kant een prinses en langs de andere kant een strijder. Ik hou wel van dat contrast en dualiteit. Ik herken mij ook in die titel als iemand van twee culturen die misschien ook wel twee tegenovergestelde, tegenstrijdige culturen zijn. Vlaanderen is veel rustiger vergeleken met een Iraanse cultuur die wat wilder is en intenser. Ik vind het contrast fijn.

Bedankt voor het interview! We kijken heel hard uit naar de voorstelling!

Ik kijk er ook extra hard naar uit om de komende voorstellingen te spelen. De data liggen al meer dan een jaar vast. Meestal ben ik het niet gewoon om zo lang op voorhand zaken te plannen. Dus eindelijk!