De laatste keer: Studio Orka

Tekst: Viviane Redant en Annelies Desmet
Foto's: Phile Deprez

Studio Orka is het laatste speeljaar ingegaan. Het gezelschap stopt ermee eind 2022, maar niet voor ze een laatste keer passeren in Dilbeek met de zeer gewaardeerde voorstelling Chasse Patate. Over dromers, vechters en veel te warm bier.

Over de voorstelling

51º noorderbreedte, 3º oosterlengte, de gevoeligste plek van onze planeet. Alles zinkt er weg, niemand weet waarom. En in dat niemandsland, een café waar zelden iemand komt, maar wie komt, wil blijven. Omdat alles er mag zijn wat het is. Je mag er lachen, om dingen waar niemand anders om lacht, er mag - voetje voor voetje - gedanst worden. Je mag er zingen of stil worden.

Een knap opgebouwd stuk vol brio, branie, hilariteit én pakkende scènes. Over gemis en verlangen, verdriet, zich ontworstelen uit de negatieve spiraal en weer verder gaan. Fictief maar toch zeer herkenbaar. De personages gedragen zich vaak ongegeneerd tegendraads, volks en dartel. Ze struikelen, buitelen, gaan kopje onder, krabbelen weer recht in een onstuitbare vaart. Heerlijk over de top bijwijlen. 

Chasse Patate biedt troost aan mensen die zich kost wat kost overeind houden, terwijl de grond onder hun voeten zompig wordt. Chasse Patate gaat over veerkracht, over iets écht willen en niet opgeven. Over dromers, vechters en veel te warm bier.

Het verhaal

We ontmoeten Jules en Alice (Titus De Voogdt en Janne Desmet), eigenaars van het vervallen ‘Café De Sportvriend’, maar ook broer en zus. Ze zijn op zijn zachtst gezegd eigenaardig, maar winnen het publiek in een mum van tijd voor zich. Desmets ontwapenende vertelstijl is een perfecte aanvulling voor De Voogdts brute speelsheid. Met humor en passie nemen ze ons mee in hun leven. Stilaan komen we te weten waarom er allerlei meubels buiten aan de takken worden opgehangen, waarom hun huis wordt omringd door jachtopbrengst en wie die vrouw is die komt aangekoerst met een bos bloemen.

Het meisje voelt zich schuldig aan de dood van haar jongste broertje, junior. Zij is enorm gehecht aan hun woonplaats, vroeger een druk bezocht café, annex fritkot, maar helaas ook de plaats waar het ongeluk gebeurde. Er rest een vervallen en verkommerde plek. Haar broer wil er weg en de trieste episode achter zich laten. Zij kan er niet weg.

Het decor

Het decor bestaat uit een huis dat bijna in elkaar valt, omringd door poelen en drijfzand waarin iemand wegzinkt. Het geheel heeft iets van een schilderij van Jeroen Bosch. Op het einde gebeurt er iets met het huis, wat een huzarenstukje is qua decorbouw. Het huis beslist in plaats van de bewoners.

Wat doet dit café in een bos, langs een weggetje waarop niemand lijkt te passeren? Veel waterplassen zijn er. Het huis heeft behoorlijk wat vochtproblemen en het zakt een beetje scheef. Heel veel rommel ligt er buiten. Een piano steekt half uit de grond, een bank en een tafel hangen aan touwen in bomen om het huis in evenwicht te houden. 

De muziek

Naast het huis zit een gedeukte auto met zijn neus in de grond geboord. Het blijkt de gestrande auto te zijn van een rockbandje, dat een aantal keer zal spelen en voor de nodige sfeer zorgen. 

De muziek wordt live verzorgd door Needle and the pain reaction, een echte Gentse rockband die al 20 jaar bestaat uit Luc, Peter en Wim. Hier meer info: www.needle.be

De acteurs

Janne Desmet speelt Alice en Titus De Voogdt speelt haar broer Jules. Het is een heerlijk kibbelend sjofel stel dat plezier maakt, elkaar bewondert, op elkaar afgeeft. Ze trekken alle registers open, weten je te laten gieren, maar ook te ontroeren. Ze spreken het publiek rechtstreeks aan, geven weleens commentaar op een  toeschouwer.

Dominique Van Malder speelt Daan, hun trouwste en enige klant. Hij is zijn vroegere zelf al een tijdje kwijt en komt op slechte dagen uithuilen op de gewillige schouder van Alice. Hij staat in het onderwijs en vertelt over zijn klassen. Kinderen gniffelen om al de pesterijen die de leerlingen hem aandoen. Volwassen toeschouwers hebben misschien vooral veel meelij. Het is in ieder geval genieten van Van Malders spel, zo voortreffelijk in alle details, clichés, lerarengrapjes en trucjes.

Julie Delrue speelt Ulrike Van de Ginste, zij komt aan op een koersfiets. Wat zij hier komt doen, wordt beetje bij beetje duidelijk. Ook zij straalt een spelplezier uit waarin je compleet meegaat. Zij gooit echter roet in het eten en doorbreekt het dagelijkse patroon van het trio, met grote emoties en happy endings tot gevolg. 

De titel

De titel Chasse Patate verwijst naar de personages. Het is een term uit de wielersport, waarmee de renner of het groepje renners wordt aangeduid dat tussen de kopgroep en het peloton blijft hangen. Ze willen wel, maar hun inspanningen lukken niet.

Over Studio Orka

Dit Gentse locatietheatergezelschap houdt ervan om het mysterie van het theater te bewaren. Een tactiek die haar dienst al meermaals heeft bewezen. Orka’s reputatie gaat hen voor. We kijken uit naar goed verborgen technische hoogstandjes, speelse vertellers, humor en melancholie die oud en jong verwonderen en ontroeren. Met indrukwekkende decors, eindeloze verbeelding en een lijst bekende acteurs groeide de Gentse theatergroep Studio Orka de afgelopen 17 jaar uit tot een populaire naam.

Het is de laatste keer dat je hen aan het werk kan zien in Dilbeek, want dit is hun afscheidstournee. De groep kondigde in 2021 aan ermee te stoppen en geen nieuwe subsidieaanvraag meer in te dienen. “Door een te hoge druk en een continue gebrek aan middelen”, klinkt de mededeling. De oprichters, Martine Decroos en ­Philippe Van de Velde beeindigen na hun relatie, ook hun samenwerking. Vanaf eind dit jaar gaan ze elk hun eigen weg.  

Lees het interview met Philippe Van de Velde over Studio Orka in het krantenarchief van de bib of lees het interview op de website van de Standaard.

Lees het artikel over het afscheid van de Morgen in het krantenarchief of op de website van de Morgen.

Onze mening: 5 sterren waard!

De acteurs spelen stuk voor stuk hun ziel uit hun lijf. Het geheel is hallucinant. Hoe ze zich met de moed  der wanhoop omhoog worstelen. Een verhaal over verbinding, verlies en loslaten, gelardeerd met de nodige injecties humor én een metalband. Hemels! Iemand naar voor schuiven qua vertolking is onbegonnen werk… iedereen geeft een sublieme vertolking weg. Een theatervoorstelling om van te snoepen en... nog lang van na te genieten.